In deze stad worden werkzoekenden amper gecontroleerd: "Dit is onaanvaardbaar"

In het Brussels Parlement is commotie ontstaan rond het activeringsbeleid van werkzoekenden. Actiris, de Brusselse arbeidsbemiddelingsdienst, controleert momenteel slechts 20 procent van de ingeschreven werkzoekenden effectief op hun beschikbaarheid. Ter vergelijking: in Vlaanderen en Wallonië ligt dat cijfer rond de 80 procent.

Minister Bernard Clerfayt (DéFI) bevestigde het cijfer tijdens een commissievergadering in het Brussels Parlement. De beperkte controlecapaciteit wordt al langer bekritiseerd, en de discussie laaide opnieuw op nadat Parlementslid Imane Belguenani (Vooruit.brussels) scherpe kritiek uitte. “Dat is onaanvaardbaar in een regio waar de werkzaamheidsgraad structureel achterloopt", stelde ze.

Volgens Clerfayt ligt er al een technische hervorming op tafel, maar blijft de uitvoering ervan geblokkeerd door de Brusselse Regering en de Raad van Bestuur van Actiris. De minister wijst op weerstand bij vakbonden tegen een striktere controleaanpak.

Belguenani vreest dat hierdoor kansen op effectieve activering verloren gaan: “Wie kan werken, moet geactiveerd worden. En wie wil onderhandelen, moet naar de onderhandelingstafel komen.”

Ze wijst op drie structurele problemen: een gebrek aan integratie tussen begeleiding en controle, het ontbreken van een gedeeld digitaal dossier tussen de verschillende Brusselse actoren en het uitblijven van beschikbaarheidscontrole bij OCMW’s. “Een uitgebreide ULB-studie toont aan dat het Brussels Gewest hier bevoegd voor is. We moeten de verantwoordelijkheid nemen", aldus Belguenani.

Ook de federale Arizonamaatregel, die de werkloosheidsduur beperkt, werpt zijn schaduw vooruit. Die maatregel dreigt volgens critici mensen van de RVA richting het OCMW te duwen, zonder voldoende garanties op activering of opvolging.

Belguenani erkent dat de maatregel vragen oproept: “Die bezorgdheden zijn terecht. Maar wie over compensaties voor Brussel wil onderhandelen, moet ook bereid zijn om aan tafel te komen.”

Ze dringt aan op hervorming: “We staan op een kruispunt: ofwel kiezen we voor verantwoordelijkheid en activering, ofwel blijven we vasthangen in stilstand en verdeeldheid.”