“Dit doe ik dus nooit meer”: Annelies komt bedrogen uit na tripje naar IKEA

Annelies (38) uit Herent is allesbehalve een impulsieve shopper. Ze is iemand van de lijstjes, het vergelijken, het ‘even over nadenken’. Maar zodra ze de schuifdeuren van IKEA doorstapt, verdwijnt die rationele versie van zichzelf als sneeuw voor de zon. “Ik ging voor een eenvoudige kast van 49 euro. Dat was het plan. Maar ik kwam buiten met vijf dozen, kaarsen, een dekbedovertrek en zelfs een lamp die ik nergens nodig had. De rekening was 168 euro. En ik had niet eens lunch gegeten.”

Wat Annelies overkwam, is geen toeval. IKEA-winkels zijn ontworpen om je door een zorgvuldig opgebouwd traject te leiden. Je komt niet zomaar bij de kast die je zoekt. Eerst passeer je door perfect gestylde kamers die elk een verhaal vertellen: een serene kinderkamer, een knus thuiskantoor, een minimalistische keuken. “Ik liep door die ruimtes en dacht constant: ‘Dat zou ik thuis ook willen’", zegt Annelies. “Zelfs al had ik dat gisteren nog niet gedacht.”

De sfeer, het warme licht, het kleurgebruik – alles werkt samen om je het gevoel te geven dat het allemaal binnen handbereik ligt. Je koopt geen kast, je koopt de illusie van rust, orde en gezelligheid.

Eenmaal de grotere meubels gekozen zijn, begint de tweede fase. “Ik stond bij de kussens en dacht: waarom niet? Ze waren maar zes euro. Dan die glazen – handig als er volk komt. Oh, en dat dekbedovertrek in zachtgroen… Ik wist niet of het in mijn kamer zou passen, maar ik wilde het gewoon.”

Juist die kleine dingen, die ogenschijnlijk onschuldige aankopen, zijn wat het bedrag snel doet oplopen. “Je denkt telkens: het is maar een paar euro, ik kan dit wel maken. Maar aan de kassa sta je plots met een bon van meer dan 100 euro – en dat was helemaal niet de bedoeling.”

En net wanneer je denkt dat je alles gehad hebt, komt de benedenverdieping. Daar liggen de servetten, de opbergdozen, de mokken, de kandelaars. “Ik had al vijf items in mijn kar. En toch begon ik daar opnieuw te grijpen. Servetten met print? Die zijn altijd handig. Die schattige bloempotjes? Ik heb er al zeven, maar deze waren net iets anders.”

Het is de plek waar veel mensen nog snel hun karretje volproppen, moe en gedesoriënteerd, klaar om af te rekenen. “Je hersenen zijn tegen dan al volgepropt met indrukken en keuzes. Alles voelt een beetje wazig, maar dat laatste stuk voelt ook als het moment waarop je nog snel ‘kleine beloningen’ mag meenemen.”

Thuis sloeg de realiteit toe. “De kast had ik effectief nodig en ik ben er blij mee. Maar de rest? Dat ligt nog in de verpakking. Die lamp heb ik nergens een plaats kunnen geven. En de glazen? Die passen niet bij de rest van mijn servies. Ik voelde me een beetje dom achteraf.”

Ze vertelt het lachend, maar voegt eraan toe dat het haar toch aan het denken zette. “Ergens weet je het wel, hé. Je wordt verleid, je wordt gestuurd. Maar op het moment zelf lijkt het allemaal perfect verantwoord.”

Wat Annelies overkwam, is herkenbaar voor miljoenen mensen wereldwijd. Want IKEA verkoopt geen meubels. Ze verkopen gevoel. Het gevoel dat je huis ineens beter, gezelliger of georganiseerder wordt als je één plankje meer hebt. Of een extra kussen. Of die mysterieuze glazen karaf die je nooit nodig had, maar er gewoon mooi uitzag.

Ondanks alles blijft Annelies fan van IKEA. “Het blijft een handige winkel, en ik begrijp waarom ze zo succesvol zijn. Maar ik ben wel van plan om het de volgende keer anders aan te pakken. Met een duidelijk lijstje, een vast budget, en vooral: iemand naast mij die me zachtjes tegenhoudt wanneer ik weer naar het vijfde setje servetten reik.”