Oorlog tussen Israël en Iran: dit staat België te wachten als Trump ingrijpt

De spanning in het Midden-Oosten bereikt een nieuw kookpunt. Israël voert al enkele dagen bombardementen uit op Iraanse doelwitten, en nu overweegt ook de Amerikaanse president Donald Trump om in te grijpen. Hij liet deze week verstaan dat een militaire actie tegen Iran “zeker op tafel ligt”. Een beslissing is nog niet gevallen, maar de inzet is hoog. Mocht Trump het bevel geven, dan kunnen de gevolgen voor België – en bij uitbreiding Europa – veel groter zijn dan we nu denken.

De eerste klap zal ons rechtstreeks raken aan de pomp en op onze energiefactuur. Iran heeft al gedreigd met de blokkade van de Straat van Hormuz – de smalle zeestraat waarlangs 20% van alle wereldwijde olie passeert. Als het zover komt, kan de olieprijs door het dak gaan. Analisten waarschuwen nu al voor een terugkeer naar prijzen van 100 dollar per vat of meer.

Voor Belgische gezinnen betekent dat: duurdere tankbeurten, hogere energiefacturen, en stijgende prijzen in de supermarkt. Ook de voedings- en transportsector krijgt het hard te verduren. Inflatie lijkt opnieuw de kop op te steken, net nu ons land financieel probeert te herstellen van eerdere crisissen.

Als de Verenigde Staten effectief militair ingrijpen, is de kans groot dat Iran of bevriende milities reageren via indirecte aanvallen. En dat hoeft niet per se met raketten te zijn. Cyberaanvallen zijn vandaag het favoriete wapen van regimes die de NAVO willen treffen zonder echte oorlog te verklaren.

België is als logistiek kruispunt – met havens als Antwerpen en Zeebrugge – een strategisch doelwit. Ook energiebedrijven, ziekenhuizen of overheidssites kunnen het mikpunt worden van digitale sabotage. Het wordt dus geen conflict op duizenden kilometers afstand, maar één dat plots onze eigen systemen kan verlammen.

De vrees voor een nieuwe vluchtelingenstroom is reëel. Als het conflict verder escaleert, slaan duizenden burgers uit Iran, Irak, Syrië of Libanon op de vlucht. België zal als deel van de EU opnieuw gevraagd worden om mensen op te vangen. En dat terwijl de opvangcapaciteit bij ons al onder zware druk staat.

Wat volgt is niet alleen een humanitaire uitdaging, maar ook een politieke. Eerdere crisissen toonden aan hoe snel het debat verhardt. De ene kant roept op tot solidariteit, de andere tot strengere grenzen. Een escalatie in het Midden-Oosten heeft dus ook het potentieel om ons binnenlands debat te doen ontploffen.

Trump staat bekend om zijn harde retoriek, zijn onvoorspelbaarheid en zijn uitgesproken steun aan Israël. Als hij beslist om in te grijpen, komt België als NAVO-lid onder druk te staan om partij te kiezen. Steunen we de Amerikaanse actie, of blijven we de diplomatieke lijn van de EU volgen?

Dat dilemma is niet zonder risico’s. Want binnen de Belgische politiek zijn de meningen verdeeld. Links zal zich verzetten tegen elke militaire betrokkenheid, terwijl rechtse partijen eerder zullen aandringen op steun aan onze NAVO-bondgenoten.

Naast energie kan ook het internationale handelsverkeer geraakt worden. Zeker als maritieme routes door de Golfregio onveilig worden, stijgen de transportkosten en daalt de aanvoerzekerheid. Belgische bedrijven die afhankelijk zijn van grondstoffen, onderdelen of exportmarkten in de regio, kunnen dat meteen voelen.

Vooral de chemie, logistiek en maakindustrie staan onder druk. Het risico? Vertraging in leveringen, hogere kostprijzen, of zelfs tijdelijke productie-onderbrekingen.

Trump heeft zijn beslissing nog niet genomen. Maar zijn toon is scherp, en de militaire middelen liggen al klaar. België moet zich nu al voorbereiden, zowel op economisch vlak als op vlak van veiligheid, diplomatie en humanitaire opvang. Want als het zover komt, is het te laat om nog in gang te schieten.