Sparen is minder veilig dan veel Belgen denken

Belgen staan bekend als echte spaarders. De spaarrekening blijft voor velen de veiligste plek om hun geld te parkeren. Toch legt nieuw onderzoek een pijnlijke waarheid bloot: wie al zijn spaargeld op een klassiek spaarboekje laat staan, ziet zijn koopkracht langzaam maar zeker wegglijden. Het lijkt een veilige keuze, maar in werkelijkheid maak je elk jaar verlies.

Volgens de Nationale Bank van België staat er momenteel meer dan 300 miljard euro geparkeerd op spaarboekjes. Dat bedrag stijgt jaar na jaar, zelfs nu de rente iets hoger ligt dan een paar jaar geleden. Toch blijkt dat geld nauwelijks iets op te brengen.

De gemiddelde rente op een spaarrekening ligt vaak rond 2%. Dat klinkt op het eerste gezicht positief, tot je kijkt naar de inflatie. Wanneer de prijzen van dagelijkse producten jaarlijks met 3 of 4% stijgen, verlies je in werkelijkheid koopkracht. Een brood dat vandaag €2 kost, kan over tien jaar €3 waard zijn. Het geld op je spaarboekje groeit onvoldoende mee.

Uit het onderzoek blijkt dat veel Belgen zich laten leiden door het gevoel van veiligheid. “Op mijn spaarrekening kan er niets mee gebeuren,” klinkt het vaak. Dat klopt in zekere zin: je geld staat er juridisch beschermd tot €100.000 per bank. Maar veiligheid is niet hetzelfde als vooruitgang.

Terwijl je saldo netjes hetzelfde blijft staan, kun je er elk jaar minder mee kopen. Het onderzoek spreekt van een stille erosie: een proces dat je niet merkt op korte termijn, maar dat na twintig jaar een enorm verschil maakt.

Een voorbeeld maakt dat duidelijk. Stel dat je nu €10.000 op een spaarrekening zet met 2% rente. Na tien jaar heb je op papier ongeveer €12.200. Maar als de prijzen in diezelfde periode gemiddeld 3% per jaar stijgen, is die €12.200 nog maar evenveel waard als ongeveer €9.000 vandaag. Je hebt dus effectief koopkracht verloren, ook al lijkt je saldo gestegen.

Dit toont volgens de onderzoekers aan dat sparen alleen niet volstaat om je financiële toekomst veilig te stellen.

Wat veel Belgen onderschatten, is de kracht van alternatieven. Pensioensparen, indexfondsen of zelfs een eenvoudige staatsobligatie kunnen op lange termijn een groter rendement opleveren. Toch blijkt uit het onderzoek dat bijna de helft van de spaarders nog nooit één van deze opties geprobeerd heeft.

Jongere gezinnen wachten vaak tot “later”, maar precies daar ligt het probleem. Hoe vroeger je begint, hoe meer tijd je geld krijgt om te groeien. Dankzij samengestelde interest kan zelfs een klein bedrag op termijn een groot verschil maken.

Veel mensen denken dat beleggen of pensioensparen alleen loont met grote bedragen. Dat is een misvatting. Volgens het onderzoek kan je met €50 of €100 per maand al een aanzienlijk kapitaal opbouwen.

Neem bijvoorbeeld €100 per maand in een eenvoudig beleggingsplan met een gemiddeld rendement van 4%. Na 20 jaar staat daar ruim €36.000. Op een spaarrekening blijft dat rond de €24.000 hangen. Het verschil van €12.000 komt puur door de kracht van rendement en tijd.

Waarom houden Belgen dan toch vast aan hun spaarboekje? Het onderzoek wijst op emotie en traditie. Ouders gaven het door aan hun kinderen: sparen is veilig, beleggen is riskant. Ook de negatieve verhalen over beurzen en dalende koersen zorgen voor koudwatervrees.

Toch benadrukken de onderzoekers dat spreiden en klein beginnen de sleutel zijn. Je hoeft niet alles van je spaargeld te verplaatsen, maar door een deel te laten renderen, bouw je wel een buffer voor de toekomst.

Ironisch genoeg is het grootste risico vaak niet beleggen, maar helemaal níét beleggen. Wie al zijn geld op een spaarrekening laat staan, loopt het gevaar dat hij binnen twintig jaar veel minder te besteden heeft. Het voelt veilig, maar in werkelijkheid geef je jezelf minder mogelijkheden.

Het onderzoek besluit dat financiële educatie cruciaal is. Veel Belgen weten simpelweg niet hoe groot het effect van inflatie is. Bewuster omgaan met je geld, de mogelijkheden leren kennen en stap voor stap keuzes maken: dat is volgens de onderzoekers de enige manier om je koopkracht te behouden.

Wie dus denkt dat zijn spaarrekening de ultieme zekerheid biedt, moet beseffen dat niets doen misschien wel de duurste fout is.