Anke dacht geld te besparen bij Action, maar dit bedrag deed haar schrikken

Anke (34) uit Sint-Niklaas was jarenlang fan van de koopjes bij Action. Voor haar was het de perfecte winkel om snel en goedkoop in te slaan: knutselspullen voor de kinderen, schoonmaakproducten, geurkaarsen, een nieuwe drinkbus. “Het voelde alsof ik geld bespaarde, telkens opnieuw”, zegt ze. Tot ze op een avond toevallig een overzicht bekeek van haar bankuitgaven – en daar even stil van werd.

“Ik was mijn uitgaven aan het checken omdat ik vond dat mijn spaarrekening te traag groeide. Ik had niet het gevoel dat ik veel uitgaf. Tot ik filterde op ‘Action’… en dat bedrag zag: 976 euro. In amper zeven maanden tijd.” Ze leest het bedrag nog een keer. “Dat is een vliegvakantie. Een tweedehands elektrische fiets. Of de helft van wat ik opzij wou zetten dit jaar.”

Wat begon als een onschuldige gewoonte, bleek een stille slokop te zijn geworden. En het ergste, zegt ze zelf: “Ik wist amper nog wat ik voor dat bedrag had gekocht.”

Anke had zichzelf wijsgemaakt dat de lage prijzen haar beschermden tegen impulsen. “Een scrub voor 1,99 euro, een tafelloper voor 2,49 euro, een kerstdecoratie aan 89 cent... Je denkt: het is niks. Maar het stapelt op. En vooral: ik kocht vaak dingen die ik niet eens nodig had.”

De gewoonte zat diep. “Als ik een moeilijke dag had gehad, dan ging ik even binnen. Of als ik twintig minuten over had voor ik de kinderen ging ophalen. Ik kocht dan ‘iets kleins’, maar die ‘kleine dingen’ lagen uiteindelijk ongebruikt in een kast of verdwenen gewoon in de rommel.”

Toen ze zich bewust werd van de impact, voelde ze zich dom. “Want ik ben helemaal geen big spender. Ik let op mijn energiefactuur, vergelijk prijzen in de supermarkt, kook vaak met restjes… En tegelijk liep ik zo geld mis door iets waar ik nooit over nadacht.”

In plaats van zichzelf iets te verbieden, besloot Anke het om te draaien: “Ik wilde nog steeds af en toe genieten van kleine aankopen, maar dan wel bewust.” Ze stelde voor zichzelf een maandlimiet in: maximaal 25 euro voor niet-essentiële uitgaven. “Dat dwingt me tot keuzes. Als ik op dag 7 al aan 23 euro zit, dan weet ik dat ik die volgende keer echt moet nadenken of ik iets nodig heb.”

Daarnaast printte ze een overzicht van haar eerdere Action-uitgaven uit en hing ze die aan de binnenkant van een kast. “Het is confronterend, maar ook motiverend. Elke keer als ik denk ‘ik spring snel binnen’, zie ik dat blad.”

En dat werkt, zegt ze. “Ik ga nu één keer per maand naar Action, met een lijstje. Ik mag nog iets extra meenemen, maar niet blindelings. En als ik écht iets wil dat niet op mijn lijstje stond, dan moet ik er eerst een week over nadenken.”

“Het ligt niet aan Action. Zij doen gewoon wat een slimme keten doet: verleiden met spotgoedkope producten. Maar het ligt aan mij als ik daar telkens in meega.” Ze voelt zich nu sterker in haar keuzes en heeft eindelijk het gevoel dat ze de controle terugheeft over haar budget.

“Het gaat niet over die kaars van 1,49 euro. Het gaat over 20 kaarsen per jaar die je eigenlijk niet nodig had. En over het besef dat dat geld ook iets anders had kunnen zijn: rust, ruimte, vrijheid.”