"Hoe ik met bijna geen geld toch rondkwam – en er sterker uitkwam dan ooit"

Soms heb je van die periodes in je leven waarin je plots beseft dat elke euro telt. Voor mij was dat enkele jaren geleden, toen ik onverwacht zonder job viel en mijn spaargeld sneller slonk dan ik had voorzien. Waar ik voordien nooit echt op de centen moest letten, werd ik plots gedwongen om alles anders te doen. Het werd een periode van stress, maar tegelijk ook een leerschool die me tot vandaag helpt.

In het begin voelde het bijna vernederend om boodschappen te doen met een rekenmachine op mijn smartphone. Maar ik had simpelweg geen keuze: ik moest elk product dat ik in mijn kar legde verantwoorden. Geen A-merken meer, maar huismerken. Geen luxueuze snacks of extra’s, enkel de basics. En toch merkte ik al snel dat het verschil in kwaliteit vaak kleiner was dan ik dacht.

Daarnaast begon ik prijsbewuster te koken. Waar ik vroeger zonder nadenken naar afhaalpizza’s greep, ging ik nu zelf aan de slag. Pasta, rijst en seizoensgroenten werden mijn redders in nood. Op zondag maakte ik een grote pot stoofpot of soep, die ik in porties invroor. Het gaf niet alleen rust in mijn hoofd, maar ook in mijn portemonnee.

Ook thuis moest ik dingen anders aanpakken. Ik ontdekte dat mijn wasmachine niet per se elke dag moest draaien: één volle trommel was goedkoper dan meerdere kleine. De verwarming een graad lager zetten scheelde meer op de energiefactuur dan ik had verwacht. Ik trok een dikke trui aan en kroop met een fleece in de zetel.

Verder leerde ik kleine herstellingen zelf doen. In plaats van meteen een nieuwe broek te kopen wanneer er een scheurtje was, leerde ik naaien. Kapotte stoelen herstelde ik met wat lijm en schroeven. Zelfs een oude laptop kreeg ik via online tutorials weer aan de praat. Ik voelde me plots trots dat ik dingen zelf kon oplossen.

Misschien wel de grootste openbaring was de tweedehandswereld. Via apps en Facebookgroepen vond ik meubels, kledij en zelfs huishoudtoestellen voor een fractie van de prijs. Een bureau voor tien euro, een bijna nieuwe winterjas voor vijf. Waar ik vroeger wat neerkeek op tweedehands, zag ik nu vooral de charme en het duurzame aspect.

Soms werd het zelfs een sport: wie spot de beste deal? Ik herinner me nog dat ik voor mijn verjaardag een “nieuwe” boekenkast kreeg die we voor amper twintig euro bij iemand mochten ophalen. Hij stond perfect in mijn woonkamer en niemand die ooit merkte dat hij tweedehands was.

Wat ik het moeilijkst vond, waren sociale activiteiten. Uit eten gaan, naar de cinema of een terrasje doen zat er amper in. Maar ook daar vond ik alternatieven. Ik nodigde vrienden bij mij thuis uit, kookte een simpele pasta en zette kaarsjes op tafel. Het werd vaak gezelliger dan een duur restaurant.

Wandelen, fietsen of picknicken in het park vervingen dure uitstapjes. Ik ontdekte hoe fijn het was om gewoon buiten te zijn en tegelijk geld te besparen. Ook spelletjesavonden groeiden uit tot een vaste waarde, waarbij iedereen iets meebracht.

Natuurlijk was het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Er waren momenten dat ik me schaamde, dat ik jaloers was op anderen die wel zonder zorgen konden uitgeven. Maar na verloop van tijd draaide het om: ik voelde me net sterk omdat ik het redde met weinig.

Ik ontdekte een vorm van vrijheid in eenvoud. Geen keuzestress meer in de winkel, geen overvolle kasten. Alles wat ik kocht, had een doel. Ik begon geld te zien als een middel, niet als een doel op zich.

Intussen is mijn financiële situatie gelukkig verbeterd, maar veel van die gewoontes zijn gebleven. Ik koop nog steeds vaak tweedehands, plan mijn maaltijden en let op mijn energieverbruik. Niet omdat het moet, maar omdat ik heb ervaren hoe krachtig die kleine keuzes kunnen zijn.

En misschien nog belangrijker: ik weet nu dat ik kan terugvallen op mijn eigen creativiteit als het ooit opnieuw moeilijk wordt. Het gevoel dat je met weinig tóch een waardig en gelukkig leven kan leiden, geeft een enorme rust.

Als ik erop terugkijk, ben ik dankbaar voor die periode. Het dwong me om stil te staan bij wat écht belangrijk is: gezondheid, verbondenheid en de kleine dingen die niks kosten. Ik besef nu dat ik die lessen waarschijnlijk nooit geleerd had als ik altijd comfortabel had geleefd.

Met weinig rondkomen heeft me nederig gemaakt, maar ook rijker – niet in geld, wel in ervaring. En dat is misschien wel de mooiste winst van allemaal.