Paul Marchal nog steeds razend na verdwijning en moord op dochter An: "Toen is er niets gedaan door de politie, ze hadden gered kunnen worden"

Het is deze week exact dertig jaar geleden dat de Hasseltse meisjes An (17) en Eefje (19) verdwenen aan de Belgische kust. Voor vader Paul Marchal blijft het gemis immens en de boosheid groot. Hij blijft overtuigd dat zijn dochter en haar vriendin nooit vrijwillig in de auto van Marc Dutroux en Michel Lelièvre stapten.

An en Eefje bezochten in 1995 een hypnoseshow van Rasti Rostelli in het Casino van Blankenberge. Volgens Marchal waren de meisjes daarna niet meer zichzelf. “Je ziet het op de bewakingsbeelden. Ze komen langs de achteruitgang naar buiten, terwijl ze daar niets te zoeken hadden. Hun handbewegingen verraden dat ze nog altijd die imaginaire citroen vasthielden waarin ze tijdens de show moesten bijten. Ze waren duidelijk verdwaasd.”

Dat de meisjes vrijwillig zouden zijn ingestapt, wijst Marchal resoluut af. “An zou nooit liften. Dutroux beweert dat ze aan de Koningstraat werden opgepikt, Lelièvre spreekt van de Rozenlaan. Voor mij ligt het voor de hand: ze waren onderweg naar mijn ouders, die in Mariakerke een appartement hadden. Maar dat is nooit grondig onderzocht.”

Marchal blijft ook twijfels houden bij de rol van het beruchte Hotel Brazil, vlak achter het casino. “Daar zijn ze gezien, maar waarom? In dat hotel werden meisjes tegen hun wil uitgebuit. De uitbater is spoorloos, maar zijn naamkaartje dook later wel op bij Dutroux. Dat is een piste die nooit degelijk is opgevolgd.”

Wat Marchal na al die jaren nog het meest kwaad maakt, is de laattijdige reactie van de autoriteiten. “De eerste 24, zelfs 48 uur is er niets gedaan. Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om de politie aan de kust te overtuigen dat dit geen weglopers waren. Intussen ging kostbare tijd verloren. An en Eefje hadden gered kunnen worden.”

De verdwijning en dood van An en Eefje blijft, net als die van Julie en Mélissa, een open wonde in ons land. Ze zorgde voor hervormingen zoals de oprichting van Child Focus en een hertekening van de politiediensten. Maar voor Paul Marchal is het verhaal nog altijd niet af. “We zullen nooit de volle waarheid kennen. Maar ik zal altijd blijven herhalen dat mijn dochter er nog had kunnen zijn.”