Het is over en uit tussen boer Robbe Ceelen (31) en zijn voormalige tv-lief Branko Klockaerts (25). Dat onthult Branko in Het Laatste Nieuws. En dat nog geen halfjaar na hun verloving. Begin dit jaar ging Robbe nog op z’n knie tussen de kalfjes, maar intussen heeft hij Branko koudweg aan de deur gezet. En de reden? Die blijft vaag.
“We waren verloofd! En dan plots zegt hij: ‘Het gaat niet meer. Ik wil dat je vertrekt.’” Branko zit er nog altijd compleet van in de war. Hij verhuisde voor Robbe naar Zweden, liet alles in België achter, stak z’n energie in de boerderij én in hun relatie. Maar Robbe had er genoeg van. Geen discussie, geen uitleg. Gewoon: exit.
“Ik heb nog voorgesteld om tijdelijk naar België te gaan, hem wat ruimte te geven. Maar nee, het was beslist. Ik had geen keuze.”
Verlovingsring al lang vergeten?
Op 8 januari ging Robbe nog op z’n knie in de stal. “Een huwelijk verandert niets aan onze relatie, maar ik doe het omdat Branko het belangrijk vindt”, zei hij toen. Grote woorden. Maar volgens Branko was de emmer toen al aan het overlopen bij Robbe.
“Ik begrijp niet waarom hij me ten huwelijk heeft gevraagd als hij er zogezegd al lang over nadacht. Ik blijf met vragen zitten.”
Of er iemand anders in het spel is? Branko durft het niet zeggen. “Dat hoop ik toch niet.”
Radiostilte van Robbe
Sinds Branko terug in België is, hoort hij niets meer van zijn ex. “Alleen als het over papierwerk gaat. Ik had een Zweedse bankrekening en een auto met nummerplaat daar, dus dat moet geregeld worden. Maar verder? Niets. Geen berichtje om te vragen hoe het met mij gaat.”
En dat steekt. “Ik had tenminste wat menselijkheid verwacht.”
Na drie weken stond Branko weer in België. Hij vond snel een appartement en mocht terug aan de slag in het tuincentrum waar hij vroeger werkte. “Gelukkig vingen ze me daar goed op. Ze hadden nooit gedacht dat ik terug zou komen na die verloving. Ik zelf ook niet.”
Maar echt geland is hij nog niet. “Ik zit hier half te kamperen. Mijn meubels zijn er nog niet. En als ik een tractor hoor, moet ik slikken.”
“Hij noemde het woedeaanvallen”
Volgens Branko ging het niet altijd van een leien dakje in Zweden. Hij geeft toe dat hij soms heftig reageerde. “Ik zat daar alleen, kende de taal niet, het was donker… Ik heb een paar keer bruut gereageerd. Hij noemde het woedeaanvallen.”
Is dat waarom Robbe ermee kapte? “Geen idee. Hij zei gewoon dat het niet meer ging. Dat hij het al een tijd voelde aankomen.”
“Als hij me morgen vraagt terug te komen…”
Of Branko nog gevoelens heeft? Absoluut. “Tuurlijk hou ik nog van hem. Als hij me morgen zou vragen om terug te komen, weet ik niet wat ik zou antwoorden.”
Toch vertrouwen? Dat wordt lastig. “Als hij me op een dag terug zou willen, weet ik niet of ik hem nog kan geloven.”
Eén ding is zeker: Branko gaat dit circus geen tweede keer doen. “Nee, ik schrijf me niet opnieuw in voor
Boer zkt vrouw. (lacht) Ik heb het geprobeerd. Meer kan ik niet doen.”