Deze legendarische frituur verdwijnt na 44 jaar: "De tijden zijn veranderd"

Wie in Gent het woord “Julientje” laat vallen, ziet meteen beelden van lange wachtrijen voor zich, studenten met honger na een nachtje uit en een bak frieten die zijn gelijke niet kent. Het Julientje groeide uit tot een legende, maar opvallend genoeg hangt er rond de oorsprong een hardnekkig misverstand. Niet Julien Taghon, het vrolijke uithangbord van frituur De Gouden Saté, maar zijn dochter Caroline stond aan de wieg van dat succes.

Caroline Taghon begon op haar zestiende te werken in een frituur en nam amper twee jaar later haar eigen zaak over. Toen ze in de jaren 80 haar frituur in de Gentse Overpoort opende, doopten studenten die al snel om tot “De Gouden Saté”. De naam werd zelfs plechtig ingehuldigd met een fanfare. Caroline was de drijvende kracht, maar liet haar vader graag in de schijnwerpers staan. Julien werd immens populair bij het studentenvolk en groeide uit tot hét gezicht van de frituur.

Veel mensen denken dat Julien de bedenker was van het beroemde frietgerecht. In werkelijkheid kwam de creatie tot stand dankzij schoonzoon Peter Van den Heede, die samen met een vaste klant het idee uitwerkte. Het Julientje werd een vaste waarde in Gent en ver daarbuiten: een stevig frietbakje dat op talloze menus opdook in Vlaanderen.

Na de dood van Julien zetten Caroline en Peter hun frituuravontuur verder in Mariakerke, onder de naam ’t Satéke. Daar introduceerden ze zelfs een nieuwe snack, het Pascalleke, maar het Julientje bleef veruit de publiekslieveling. Nu, na 44 jaar, trekken Caroline en Peter de deur van de frituur definitief dicht. Op zondag 29 september serveren ze hun laatste porties.

“De frituur draait goed, maar de tijden zijn veranderd", vertelt Peter. Hij wijst op de stijgende prijzen en klanten die gehaaster en minder geduldig zijn geworden sinds de coronapandemie. Bovendien willen ze meer tijd maken voor hun ouders, die intussen tachtig zijn. Peter gaat aan de slag bij de snackleverancier waarmee hij al jarenlang samenwerkt, terwijl Caroline het hoofdstuk frituur definitief afsluit.

Voor hun vaste klanten voelt het afscheid zwaar aan. Caroline en Peter bouwden een band op met mensen die ze week na week zagen. “Met sommigen hadden we echte vriendschappelijke gesprekken. Dat ga ik missen, en ik weet zeker dat zij ons ook zullen missen,” zegt Peter.

Met het verdwijnen van ’t Satéke verdwijnt ook een stuk Gents erfgoed. Want hoe wijdverspreid Julientjes vandaag ook zijn, hun ziel lag altijd bij Caroline, die bescheiden bleef terwijl de mythe rond haar vader groeide.