Kathleen Aerts na drastische beslissing bij K3: "Noodzakelijk"

Wie Kathleen vandaag ziet, een vrouw die zachtheid en rust uitstraalt, zou bijna vergeten welke lange weg ze heeft afgelegd. Het verlies van haar papa in 2005 was voor haar een keerpunt. Niet veel later begon bij haar mama Maria een proces van verandering dat uiteindelijk jongdementie bleek te zijn. “In het begin dachten we dat het verdriet was dat haar zo veranderde, maar het bleek veel dieper te zitten”, vertelt Kathleen in 'Het huis'.

Ze probeerde lang om dat verlies en het onvermijdelijke proces een plaats te geven terwijl ze nog midden in de drukke jaren van K3 zat. Maar het ritme van de groep, met tours en afspraken die soms jaren op voorhand werden vastgelegd, liet weinig ruimte voor stilstand. “Er gebeurden thuis dingen die je niet kan pauzeren. En toch draaide de wereld verder. Dat wringt.”

Toen haar mama steeds meer zorg nodig had, voelde Kathleen dat haar prioriteiten anders kwamen te liggen. Haar vertrek bij K3 was voor het publiek een schok, maar voor haarzelf was het een noodzakelijke keuze. Niet tegen de groep, maar vóór haar familie.

Tien jaar na het overlijden van haar papa koos het gezin voor een nieuw hoofdstuk in Zuid-Afrika. Ook haar mama verhuisde mee. Voor haar was de omgeving misschien niet herkenbaar, maar de liefde wel. “Ze voelde dat we er waren, dat we haar graag zagen. Dat was genoeg.”

In 2020 nam Kathleen op een zachte manier afscheid van haar moeder. Onder de zon die haar leven in die laatste jaren zoveel rust had gegeven.

In het programma vertelt ze ook over haar relatie met Steven, die heel onverwacht begon. “Het was liefde op het eerste gezicht. Hij is gewoon mee naar huis gegaan en nooit meer weggegaan.” Op dat moment stond Kathleen op het punt om in haar eentje een kind te adopteren. De papieren lagen al klaar. “Ik zei hem vanaf het begin dat wachten geen optie was. En hij is gebleven.”

Vandaag kijkt ze anders naar het leven. Minder moeten, meer zijn. “Het verdriet heeft me leren zien wat echt belangrijk is. Je weet nooit hoelang je hier bent. Dus probeer ik van elke dag een dag te maken die telt.”