Openhartige Dina Tersago over haar kinderen: "Ik neem mezelf dat kwalijk"

Dina Tersago steekt het niet onder stoelen of banken: moederschap is niet altijd zacht, rustig of perfect. In Story spreekt ze opvallend open over de momenten waarop het haar allemaal even te veel wordt — en over waarom ruzie maken soms ook bij opvoeden hoort.

Volgens Tersago is conflicten vermijden geen doel op zich. “Soms is het ook belangrijk om eens ruzie te maken.” Ze geeft toe dat vermoeidheid daarin vaak een grote rol speelt. “Als ik al drie keer gevraagd heb om iets op te ruimen en dat gebeurt niet, dan durf ik mijn stem weleens te verheffen.” Dat zijn momenten die haar achteraf aan het twijfelen brengen. “Het is de radeloosheid en vermoeidheid die mij aan het wankelen brengen.”

Die zelfkritiek weegt soms zwaar. “Dan begin ik te twijfelen en vraag ik me soms af hoe ik dat beter had kunnen aanpakken.” De combinatie van alles — werk, gezin, verwachtingen — is veel. “Dat neem ik mezelf kwalijk.”

Toch weet Tersago heel goed welke mama ze wil zijn. “Een knuffelmama.” Fysieke nabijheid is voor haar essentieel. “Ik probeer veel te knuffelen en fysiek dicht bij mijn kinderen te zijn: dat is iets waarmee ik hen nu echt kan troosten.” Ook luisteren vindt ze cruciaal. “Ik probeer ook echt een aanwezige mama te zijn.”

Maar ze verdoezelt niets. “Soms ben ik ook de mama die moe en geïrriteerd is, die kortaf is en al eens roept of snauwt.” Niet ideaal, wel eerlijk. “Niet fijn, maar dat heb je soms gewoon niet in de hand.”