Wie vandaag
Julie Van den Steen op televisie ziet, ziet iemand die zelfverzekerd oogt, snel relativeert en zelfs kan lachen met kritiek. Maar die rust is niet vanzelf gekomen. Achter de schermen ging een periode schuil waarin sociale media meer wogen dan ze wilde toegeven.
In een openhartig gesprek vertelt Van den Steen hoe commentaren haar vroeger diep konden raken. Zeker in het begin van haar mediacarrière voelde ze de impact van anonieme meningen harder dan ze verwacht had. Volgens HUMO ging het zelfs zo ver dat ze die woorden begon te internaliseren, alsof ze waarheid bevatten.
Wanneer meningen plots maal drie gaan
De omslag kwam op het moment dat ze vaker op televisie verscheen. Wat eerst sporadische reacties waren, werd plots een stroom. “De commentaren werden vooral erg toen ik voor tv begon, plots gingen die maal drie", vertelt ze. Het is een herkenbaar verhaal bij mensen die in de publieke belangstelling komen te staan. Niet alleen wat je zegt of doet wordt beoordeeld, maar ook hoe je eruitziet.
Voor Van den Steen waren opmerkingen over haar uiterlijk het moeilijkst te verteren. Ze beschrijft het alsof zo’n comment letterlijk pijn deed. “Wanneer iemand commentaar gaf op mijn uiterlijk, raakte me dat, en voelde dat als een blauwe plek aan.”
Het confronteerde haar met een harde realiteit van sociale media: mensen voelen zich vaak vrij om zonder remmen hun frustraties te dumpen op iemand die ze niet kennen.
Leren loslaten is geen knop
Wat opvalt, is dat Van den Steen haar groei niet romantiseert. Ze zegt niet dat ze “gewoon geleerd heeft het los te laten”, alsof het een eenvoudige keuze was. Integendeel. Ze benoemt hoe moeilijk het was om die commentaren niet persoonlijk te nemen.
“Ik vond het heel moeilijk om te leren om dat niet persoonlijk te nemen of te internaliseren", klinkt het eerlijk. Dat proces vroeg tijd, afstand en vooral zelfbescherming. En die bescherming zit vandaag vooral in bewust wegblijven van de plekken waar negativiteit zich opstapelt.
Ze zoekt commentaren niet meer actief op. Geen eindeloos scrollen, geen nieuwsgierige blik “om toch eens te zien wat mensen zeggen”. Een simpele maar krachtige beslissing.
Van kwetsuur naar relativering
Wat vroeger binnenkwam als een klap, glijdt vandaag vaker van haar af. Soms zelfs met een glimlach. Van den Steen vertelt dat ze nu kan lachen met sommige reacties, zeker wanneer duidelijk is dat de bedoeling puur kwetsend is.
“Soms lees je in iemands comment dat het de bedoeling is je te kwetsen,” zegt ze, “maar dan schieten de verwijten en dt-fouten zo hard alle kanten uit, dat ik het best grappig kan vinden.”